Hoe dreigend vertrek van ontevreden zorgmedewerkers eenvoudig om te buigen naar duurzame inzetbaarheid van gemotiveerde energieke mensen
Dit artikel komt voort uit coaching gesprekken met zorgmedewerkers, die ondanks hun volle agenda tijd voor zichzelf hebben genomen en moed hebben getoond om hun situatie in een veilige omgeving te bespreken. Op het werk is hier weinig plaats, tijd en aandacht voor, ook thuis lukt het vaak niet. Het resultaat is dat mensen weerbaarder zijn geworden door hun kracht te hervinden en levensenergie aan te spreken. Vertrek uit het ziekenhuis werd serieus overwogen, maar heeft door deze gesprekken niet plaatsgevonden. Hoe mooi is het als mensen vanuit intrinsieke motivatie hun eigen weg vinden om veerkrachtig te zijn, weer plezier hebben in het werk en regie voeren in hun leven.
Capaciteitsproblemen binnen zorginstellingen, zowel ziekenhuizen als verpleeghuizen, is een van de grootste uitdagingen zijn om goede zorg te (blijven) leveren. Roosters vullen en gevuld krijgen in combinatie met een structureel tekort aan verpleegkundigen en hoog verzuim is een dagtaak. Het gaat gepaard met veel lastminute wijzigingen waardoor niet iedereen tevreden kan worden gehouden en spanningen op het werk, in werkrelaties en ook privésfeer toenemen. De manier waarop gecommuniceerd heeft ook invloed op de mensen.
De belangrijkste factoren waarom mensen afhaken staan in onderstaand figuur over de mentale gesteldheid van verpleegkundigen in ziekenhuis. Niet goed kunnen omgaan met kritiek, moeite met stressmanagement en laag aanpassingsvermogen, versterkt de toename van desinteresse in het werk, naar team en organisatie. Dit is niet zichtbaar aan de buitenkant, d.w.z. iemands functioneren voor collega´s en leidinggevenden. Het hanteren van principes en behulpzaamheid blijven lang intact, maar kunnen ook doorschieten en leiden tot suboptimale situaties. Hetzelfde geldt op afstand voor empathisch en analytisch vermogen en het vermogen om nee te zeggen waardoor mensen onvoldoende overzicht hebben, verbinding voelen en juist onbewust weerstand creëren en voelen.
Hier wordt niet over gesproken omdat het geen onderwerp is waar je met elkaar over spreekt binnen de afdeling en organisatie. Echter aan de binnenkant gebeurt er wel degelijk iets. Er ontstaat steeds meer negatieve energie om naar het werk te gaan en het werk leuk te blijven vinden. Mensen doen het noodzakelijke, maar komen uitgeblust en ontevreden thuis. Er is geen energie om leuke dingen te doen of te ontspannen. Privé wordt het ook minder en vooral als er andere zaken spelen zoals relatieproblemen, jonge kinderen, opgroeiende pubers, financiële problemen of mantelzorg, dan ontstaat er een scheve balans. De kwaliteit van leven is afgenomen. Mensen zijn mentaal moe en komen in een negatieve spiraal terecht. Ze zijn steeds minder gemotiveerd en moeilijker te motiveren. Het zelfvertrouwen is ook veel minder. Naast gebrek aan werkplezier ervaren ze ook geen tevredenheid meer. Ze maken uiteindelijk de balans op van ‘wat houd ik over’ en hebben het gevoel dat de baan niet meer bij ze past. Wat heb ik eraan om op deze manier zo door te gaan? Het antwoord is bekend. Er vertrekken steeds meer medewerkers uit de zorg.
Wat betekent dit voor de nabije toekomst? De minister van VWS heeft opgeroepen om er een tandje bij te zetten deze zomer om de uitgestelde reguliere zorg in te halen. HR heeft veel initiatieven vanuit een serviceprovider-boog om verzuim tegen te gaan en hiermee het verzuimpercentage te beperken. Toch is er een groep van 10% die er onvoldoende erin slaagt om weer volledig inzetbaar te zijn en terug te keren naar het werk. En dan lijkt er een nieuwe Corona-golf op komst te zijn en straks is het weer herfst. Wat nu te doen?
Als mensen weinig energie hebben, dan gaat er weinig gebeuren ondanks de goede bedoelingen van aanpakken, trajecten en behandelingen. Het gewenste effect zal uitblijven plus dat de kans op ´dubbel verlies´ toeneemt. Zowel voor de medewerker, die thuis zit maar niet verder kan of vooruit komt en zich een verliezer voelt. Als voor de werkgever gezien de dure en lange reïntegratie-trajecten die geen garantie bieden voor volledige terugkeer naar het werk. Krampachtig vasthouden aan wat er nog is, is wat er overblijft voor beide partijen. Hoe hier een doorbraak te creëren?
Hoe voorkom je dat mensen langdurig uitvallen vanwege veranderde omstandigheden op het werk waar zij niet goed mee weten om te gaan of geen grip op kunnen krijgen? Deze groep heeft begeleiding en een zetje nodig om hen te helpen hun zienswijze te verbreden. Niet door een medisch of langdurig reïntegratie-traject of communicatietraining, maar door een ander wereldbeeld van Hoop toe te voegen. Dit laat gepieker, onrust en stress wegvloeien waardoor er ruimte en rust in de hoofden en hart ontstaat. Ze worden rustiger van binnen en durven te duiden waar ze op leeglopen vanuit hun gevoel, welke gedachtestroom hun bezig houdt en energie slurpt. Pas als dit geëxpliciteerd wordt, kan de zoektocht starten naar nieuwe mogelijkheden vanuit intrinsieke motivatie in plaats van het volgen van vluchtmotieven en/of ontkennen dat er iets niet goed gaat.
Dit is waarom Hoop anders is. Het biedt ruimte en inspiratie voor andere keuzemogelijkheden en ondenkbare ideeën in en voor dezelfde situatie, die ervoor niet gevoeld en gezien werden en ondenkbaar waren. Het uitblijven hiervan is de reden dat mensen op dezelfde manier blijven doorgaan, niet meer uit een neerwaartse spiraal komen en het liefst vluchten of vertrekken naar iets anders. Vanuit negatieve energie vragen om andere, meer of nieuwe dingen te doen werkt averechts en levert weinig op. Het kost nog meer energie en werkt eerder verzwakkend dan versterkend.
Door werken met Hoop, creëren mensen rust en ruimte in hun hoofd en zijn ze weer in contact met hun binnenwereld. Vanuit deze bron kunnen ze energie opladen om vanuit hier verdere stappen te nemen zodat ze weer energie krijgen van de nieuwe acties. Ze voelen zichzelf van binnen beter en voeren weer regie over zichzelf ondanks de externe omstandigheden en veranderingen. Denken en werken vanuit deze basis resulteren in een opwaartse spiraal waarin het leren, ontdekken door bewuste acties te nemen leidend zijn (zie afbeelding onder).
Kortom, wacht niet af tot zorgmedewerkers ontevreden worden en vertrekken, maar geef geen aanleiding voor vertrek. Maak ontevredenheid bespreekbaar en moedig ze aan hun intrinsieke motivatie en energie te verhogen. Het denken en werken met Hoop is een slimme investering voor mensenwerk en duurzame inzetbaarheid van gemotiveerde energieke mensen, die veel meer uit zichzelf halen en zo gezamenlijk meer impact creëren.
Kom in actie en laat ons weten hoe we u kunnen helpen. Mail of bel via www.hoopwerkt.net